Vedanta - The Ignorant Idiots - விழி இருந்தும் ஒளி இலாதார் - Isavasya Upanishad Sloka 9
In the last blog we had an introduction to Karma Yoga as a prologue to this Sloka. Let us now try to understand this Sloka.
Sanskrit Verse
अन्धन्तमः प्रविशन्ति येऽविद्यामुपासते ।
ततो भूय इव ते तमोय उ विद्यायां रताः ॥ ९ ॥
English Transliteration
andhantamaḥ praviśanti ye'vidyāmupāsate |
tato bhūya iva te tamoya u vidyāyāṃ ratāḥ || 9 ||
Meaning in Tamil
காயம் கண் வழி உள்நோக்காது, மறைஉரை
கர்மமனைத்துமொன்றே மெய்யெனும் அறிவிலர்
காட்சியிலா குருடரென அறியாமை இருளடைவர் - அதனினும் பேர்
காரிருள் அடைவர், மறைஉரை கடமை தவிர்த்து
கடவுள் வழிபாட்டறிவே மெய்யெனக் காண்போர்
Meaning in English
They who worship Avidya alone fall into blind darkness; and they who worship Vidya alone fall into even greater darkness.
In dark night live those for whom
The world without alone is real; in night
Darker still, for whom the world within
Alone is real. The first leads to a life
Of action, the second to a life of meditation.
Understanding the Sloka
Preamble
Let us recollect the statements in the earlier blogs that we should be extremely careful with the terms vidyā and avidyā. They have been variously interpreted. Sanskrit grammar, Vedanta, kārikās or commentaries, etc., again have got their own interpretations for these words. While travelling in the Vidya Marg from Sloka 4-8, we had a perspective of these two terms. Now in the Karma Marg we will see how these two terms are interpreted.
Two types of Karma are discussed here in this Sloka.
avidyā
The first one is termed avidyā. Different interpretations are given by Saints and Philosophers for this term. The literal meaning is ignorance; அறியாமை. Vidyā virodhitvāt karma avidyā iti ucyate.
Swami Omkarananda in his lectures, states that "ध्यान रहित उपासन रहित केवल कायिक वाचिक वेद विहत कर्मानि “ தியானம், வழிபாடு இவை தவிர்த்து , உடலால், வாக்கால் புரியும், வேதங்கள் வகுத்த எந்த வெளிநோக்குடை கருமங்கள் அனைத்தும் மெய்யறிவை மறைக்கும் அறியாமையே, any outward looking actions sans meditation and worship performed by an individual as per the protocols defined by Veda is ignorance and hence termed as avidyā. Another interpretation is Karma carried out with the motive of material benefits are declared as ignorance or avidya.
Swami Krishnananda in his commentary says Avidya is lack of knowledge of the Self, giving rise to desire and action. It is ignorance which extends through various degrees in the world of manifestation. Absence of Self-knowledge always expresses itself as a desire or a wish for something external, whether seen or unseen. The experiences of those who believe in the reality of these phenomenal worlds are always negative and objective. They try their best to develop relationships and contacts with the objects of these worlds, thinking that they can acquire perfect happiness thereby. These transactions are called avidya or karma.
vidyā
The second type is termed as vidyā. Swami Krishnananda says “Here in this Sloka, knowledge does not mean the knowledge of Brahman, but lower, relative knowledge. Those who worship a celestial being, a divinity or God himself with form are led to the belief that their state is the all. Because what they aspire for is superior to the human region it appears as though it is good and worth coveting. In fact this knowledge is imperfect, capricious and perishable, because it is objective and not absolute”.
This kind of vidya viz., the actions based on relative lower knowledge of focusing on meditation and worship and not on actions as per vedic protocols still come under the purview of Karma and not Gnana or Vidya as understood during our journey through the Vidya Marg in Sloka 4-8.
Sloka 9 commences the discussions on both these two types of karmas and the consequences of these karmas.
Let us take the first line which focuses on the first type of karma (avidya)
अन्धन्तमः प्रविशन्ति येऽविद्यामुपासते ।
andhaṃ tamaḥ praviśanti ye'vidyāmupāsate
What will happen to the people who perform such karma which is avidya ? Andhaṃ tamaḥ praviśanti. They enter the dark world. This means that all the transactions and all the contacts end in sorrow; all actions give rise to perishable fruits. Nothing that is the result of the struggle of the ego is long-lasting. Therefore, people who worship and love the world and its contents enter into dense darkness, viz., death after death.
Now let us take the second line which focuses on the second type of karma (vidya)
ततो भूय इव ते तमोय उ विद्यायां रताः
tato bhūya iva te tamo ya u vidyāyāṃ ratāḥ
Swami Krishnananda says “those who (have the lower level & relative knowledge and not the Absolute Knowledge) are satisfied with the celestial region have to be reborn as individuals performing action for the attainment of happiness, because the effect of upasana or this lower knowledge has an end. One cannot rejoice in heaven eternally. This is darkness indeed.
Here is how Swami Paramarthananda comments on this line.
Look at the second line. Ya u vidyāyāṃ ratāḥ. Here vidyā refers to sakarma- upāsana. So those who are committed to sakarma-upāsana, (ratāḥ means committed to), will go to Brahma-loka. For sakāma- karma, svarga-loka is the phalam. These words are not in the mantra. We have to interpret. From the spiritual angle, it is still darker world. From a worldly angle, these celestial worlds will give still greater sense pleasures but they are still darker from the stand point of spirituality because people are totally given to pleasure only.
We may recall that Adi Sankara in Sivananda Lahari brings out the pitfalls in these two approaches of karma (actions and worship) poetically and appeals to Siva that he is not interested in any positions in the Upper Worlds and even roles of Brahma and Vishnu. All he wants is Ishvara Gnanam and Aikyam.
திருமூலர் அறம் செய்யான் திறம் பற்றி இவ்வாறு கூறுகிறார்:
வழி நடப்பார், இன்றி , வானோர் உலகம்
கழி நடப்பார்; நடந்தார் கரும்பாரும்
அழி நடக்கும் வினை ஆசு அற ஓட்டிட்டு
ஒழி நடப்பார், வினை ஓங்கி நின்றாரே.
அறவழியில் நிற்பவர் அடைவர் தேவர் உலக இன்பம். தீய நெறியில் நடப்பவர்களுக்குக் கிடைக்காது இந்த இன்பம். அவர்கள் இருள் மிக்க நரகத்தில் நடப்பவர்கள் ஆவார்கள். காமம், கோபம், மயக்கம் போன்ற மன மலங்களை ஒழித்து விட்டு நல்ல வழியில் நடப்பவர்கள் வினைகளைக் கடந்து நிற்பார்கள். ஆதலினால்
திளைக்கும் வினைக்கடல் தீர்வு உறுதோணி
இளைப்பினை நீக்கும் இருவழி உண்டு;
கிளைக்கும் தனக்கும் அக்கேடு இல் புகழோன்
விளைக்கும் தவம் அறம் மேல்துணை ஆமே.
நல்வினைகள், தீவினைகள் இரண்டும் கலந்து ஒரு பெரும் கடலாக மாறி நம்மை அதில் அமிழ்த்து விடும். அதில் மூழ்காமல் பத்திரமாகக் கரையேறுவதற்கு நமக்கும் நம் உறவுகளுக்கும் களைப்பைப் போக்கி உதவுகின்ற தோணிகளாக இரண்டு வழிகள் உள்ளன. அழியாப் புகழை உடைய இறைவனைப் பற்றிக் கொண்டு அறச் செயல்களைப் புரிந்து வாழ்வது ஒரு வழி. இல் வாழ்வில் இருந்து கொண்டே அறச் செயல்களைப் புரிந்து கொண்டு வாழ்வது மற்றொரு வழி. இரண்டுமே மறுமைக்குத் துணையாம்.