Vedanta - Isavasya Upanishad- Sloka 18 - The final offering to Agni - தகன வேள்வி

Preamble

The last verse is a prayer of Agni. Here the Supreme has been treated as Fire God and the seeker offers prayer to the burning Fire. In the last verse of this Upanishad the seeker as in the first one, reaffirms that everything belongs to Him. This all is His wealth and it is He who pervades everywhere in the universe and nothing pervades Him. This is all the property of God. The world is like an iceberg floating on water; may be frozen or  floating but it is in essence water after all. In this way all the wealth of the world belongs to Him alone as the Infinite alone is the Reality. 

Sanskrit Verse

अग्ने नय सुपथा राये अस्मान्विश्वानि देव वयुनानि विद्वान् ।

युयोध्यस्मज्जुहुराणमेनो भूयिष्ठां ते नम उक्तिं विधेम ॥ १८ ॥

English Transliteration

agne naya supathā rāye asmānviśvāni deva vayunāni vidvān |

yuyodhyasmajjuhurāṇameno bhūyiṣṭhāṃ te nama uktiṃ vidhema || 18 ||

Meaning in English

18. O Agni, lead us by the good path to the enjoyment of the fruits of our deeds, knowing O God, all our deeds. Remove the sin of deceit from within us. We offer thee many prostrations by word of mouth.

O god of fire, lead us by the good path to eternal joy. You know all our deeds. Deliver us from evil, we who bow and pray again and again.

O M shanti shanti shanti

Understanding the Sloka

First Line

अग्ने नय सुपथा राये अस्मान्विश्वानि देव वयुनानि विद्वान् ।

agne naya supathā rāye asmān viśvāni deva vayunāni vidvān

अग्ने - agne - O Agni. नय - naya- lead/go सुपथा - supathā - with/by a good path., having a good road, having beautiful paths,  (those) having a good road, (those) having beautiful paths. राये - rāye- property, possessions, wealth. अस्मान्विश्वानि = अस्मान् + विश्वानि = asmān-us. + viśvāni-all, every; whole, entire; all-pervading, omnipresent. देव - deva-O deity! वयुनानि - vayunāni -waving, agitated, restless (ones); paths, ways. विद्वान् - vidvān - knowing, understanding, wise; having known, having understood, having wist.

O Agni, lead us by a good path for wealth, O deity, having wist all ways.

Second Line

युयोध्यस्मज्जुहुराणमेनो भूयिष्ठां ते नम उक्तिं विधेम

yuyodhyasmajjuhurāṇameno bhūyiṣṭhāṃ te namauktim vidhema

युयोध्यस्मज्जुहुराणमेनो = युयुधि +अस्मत् + जुहुराणम् + एनः = yuyudhi-separate! drive away! ward off! + asmat- from us. juhurāṇam- gone astray, stumbled, gone crookedly + enaḥ -mischief, crime, sin, fault; evil, unhappiness, misfortune, calamity; censure, blame. भूयिष्ठां - bhuȳ iṣṭhām - most abundant, the most important; much. ते - te-for/of you. नम उक्तिं - namauktim-homage, veneration. विधेम - vidhema-we should/might/may/might worship, offer.

Ward off from us crookedly gone mischief; may we offer most abundant homage to you!

So far, the prayer has been addressed to the mind. Then comes the prayer to the Fire Principle: “O, Lord of Fire, take me (who am on my death-bed) through the correct path.

You are the all-knowing Lord. Forgive me all my sins. Not only forgive, but also burn up and destroy all my sins. Do but that which is for my good. Salutations to thee by crores and crores. Burn up all my sins committed unknowingly and in my ignorance, in my perverseness.” By these prayers the jīva asks to be led by the sun to īśvara, the Absolute.

The seeker invokes Lord Agni to grant him the Eternal Wealth. He has realized that this is Gods world. The divine is not isolated from the world. The seeker now sees presence of divinity in all human forms and beings and all beings present in him.

The seeker in the sacrificial fire of Supreme Divine, while offering the oblation, utters the mantra, “Agne Idam na namah”. O Fire! I submit myself to Thee; surrender to Thee, no more I am the ego, no more I am the mind. It is the final act of  a person whose ego sense has vanished away and in his state of totally dying ego who is getting himself absorbed in the Eternal Truth. He now understands that permanent Bliss is only within. He in full awareness becomes thankful to the Lord and this thankfulness becomes the prayer and he himself gets elevated  into the spirit of the Lord. 

தமிழில் விளக்கம்:

அழல் தெய்வமே ! புரிவினை யாவுமறிந்திட்டு - யாம்

நல்வினைப் பயனை துய்த்திட நல்வழியே நடத்திடு

உள் உறை தீவினை வஞ்சம்தனை விடுத்திடு

அளித்திட்டேன் பக்தியுடன் எம் வணங்குதலை

ஓம் அசஞ்சல அமைதி அமைதி அமைதி

ஓம் சாந்தி ஓம் சாந்தி ஓம் சாந்தி

நெருப்பைக் கண்டுபிடித்தது மனித வரலாற்றில் ஒரு முக்கியமான திருப்புமுனையாகக் கருதப்படுகிது. நெருப்பைக் கண்டு வியந்த மனிதன் மெல்ல மெல்ல அதை வழிபட ஆரம்பித்தான்.  கடைசியாக அதை எங்கும் நிறைந்த, எல்லாம் வல்ல இறைவனின் சின்னமாகவே வழிபடுவதை வேதங்களில் காணகிறோம். அவ்வாறு அக்கினி தேவனை இறைவனாகக் கொண்டு பிராத்திக்கின்ற மந்திரம் இது.

ஒளிக்கு அப்பாலுள்ள உண்மையைக்கண்ட முனிவா் அந்த உண்மையை நாமும் அடையவேண்டும் என்ற கருணைப் பெருநோக்கில், இவ்வாறு பிராத்தனை செய்யுமாறு நம்மிடம் கூறுகிறாா்.

மனிதனின் கடைசி பாதைக்கு ஒரு முழு உள்கட்டமைப்பை உருவாக்கியுள்ளது உபநிடதம். அக்கட்டமைப்பில் அழலின் பங்கு இன்றியமையாதது. நெருப்பில் உடல் தகனம் ஒரு புனிதமான நிகழ்வு. ஆதலினால் ஆன்மாவின் ஈடேற்றம் கருதி பயபக்தியோடு அந்த இறைவடிவத்தை பிரார்தனை செய்வதை இந்த பண் எடுத்துரைக்கிறது

“அக்கினி தேவனே, ஒளிப்பொருளே! எங்கள் எல்லாசெயல்களையும் அறிபவன் நீ. வினைப்பயனை அனுபவிப்பதற்காக எங்களை அனுபவப் பாதையில் அழைத்துச் செல். எங்களைக் கொடிய தவறுகளிலிருந்து விலக்கு. உனக்கு மீண்டும் மீண்டும் எங்கள் வணக்கங்கள்”.

தம்மை அனுபவப் பாதையில் அழைத்துச் செல்லுமாறு பிராத்திக்கிறாா் முனிவா், அனுபவப் பாதை என்பது என்ன ?

செயல்கள் பலன்களைத் தருகின்றன. நற்செயல்கள் நல்ல பலனையும், தீய செயல்கள் தீய பலனையும் தருகின்றன.  பலன்கள் வந்தால் அதை அனுபவித்தேயாகவேண்டும்.  இதுவரை செய்துள்ள செயல்களை அறிகின்ற இறைவனே! இனி புதிய செயல்கள் செய்து பலன்கள் வராமல், செய்வதிற்கான பலனை அனுபவிப்பதாக மட்டும் எங்கள் வாழ்கை அமையட்டும் என்பது இந்தச்சொற்றொடாின் பொருள்.

இவ்வாறு இறையருளை நாடி ஒரு பிராத்தனை. பூா்வமான வாழ்கையை நாம் நடத்த வேண்டும் என்ற குறிப்புடன் ஈசாவாஸ்ய உபநிஷதம் நிறைவு பெறுகிறது.

The concluding blog on Isavasya Upanishad will be on next Sunday.