Vedanta - Isavasya Upanishad - Sloka 15 - Appeal to the Sun - ஒளி இருள் நீங்க உயிர் சிவம் ஆம்

Preamble:

“If the Sun is the eye of the world, the eye is the Sun of our souls. The importance comes not from the quantitative magnitude of the Sun, but the qualitative bipolarity of the illuminating Sun and the seeing eye which are interlinked for the creation of the visible world. Here we see how the psychological factor of ego is intrinsically connected with the cosmological function of the Sun” says Guru Nitya Chaitanya Yati of Narayana Gurukula.

It is here in this verse that a person in deep concentration reaches the stage of non-ego; loss of any concept of individual identity and  at this dying moment of ego –identity he prays to God to project His Self-effulgence into him as “I am That.”  So we ask Sun, the nourisher, plead with him, and request him to remove the blinding rays from himself.

Sanskrit Verse

हिरण्मयेन पात्रेण सत्यस्यापिहितं मुखम् ।

तत्त्वं पूषन्नपावृणु सत्यधर्माय दृष्टये ॥ १५ ॥

English Transliteration

hiraṇmayena pātreṇa satyasyāpihitaṃ mukham |

tattvaṃ pūṣannapāvṛṇu satyadharmāya dṛṣṭaye || 15 ||

Meaning in English

15. The entrance of “The True” is covered as if by a golden vessel. Remove, O sun, the covering that I who have been worshipping “The True” may behold it.

The face of truth is hidden by your orb

Of gold, O sun. May you remove your orb

So that I, who adore the true, may see

“The vessel of Gold has closed the mouth of the Truth. Please remove that Pooshan! to see the Dharma of ‘Satya’.

The face of Reality is hidden by the golden container. Reveal it, Oh Sun, so that I may visualise the Dharma of the Self as Truth. Oh Lord of Light, the only Seer, Controller of all, the Sun, giver of life to all, spread apart your rays, gather up your brilliance so that I may perceive the wondrous form of your being. For I myself am That.

Understanding the Sloka:

The First Line

हिरण्मयेन पात्रेण सत्यस्यापिहितं मुखम् ।

hiraṇmayena pātreṇa satyasyāpihitaṃ mukham

The literal meaning is : By the golden goblet, is covered the face of the real; உண்மையின் முகம் பொன்மயமான வட்டத் திரையால் மறைக்கப்பட்டுள்ளது.

There are two important words here; hiraṇmayena pātreṇa and satya. Great concepts are buried deep inside these two simple words. Let us see them first.

“hiranmayena patra”

1. What is this golden goblet, the “hiranmayena patra” and what is its significance?

   The allegory of the golden goblet is full of meaning. We saw in the earlier blogs covering Slokas 12-14, the concept of collective mind/collective intelligence/collective consciousness of the Universe as Hiranyagarbha.

   Here is another interesting take on this word.

2. “ The Sanskrit word ‘paatra’ is derived from the definition: pIyate anena iti paatraM  -- that by which we ‘drink’, i.e., experience. This goblet is the reservoir of our SamskAra or VAsanA (mental imprints/impressions). We experience the good and bad results of our past Karma from this through three seeds sprouting forth of our SamskAras or VAsanAs. The three are: Light (cit), Existence (Sat) and Love (Ananda). They respectively activate our intelligence from its states of ignorance and inertness, our Life (i.e., birth and death) from its state of formless subtlety and our Mind through its states of Love and Hate. These activations express themselves in our wish to know, our wish to live and our wish to enjoy – these three being in turn sustained by one’s father through knowledge, one’s mother through food, and one’s spouse through pleasure and companionship. This then is the whole cycle of our SamsAra which brings forth our cycle of births and deaths. The Creator, BrahmA, through whom this blossoms in the world as Life, is called Hiranya-garbha (Golden Conception) in this charge of his.

3. So the rays of the Sun which are golden in colour and which constitute the blinding factor for not allowing us to see the Sun, the Reality, constitute as it were, the golden container of our VAsanAs. The only Seer is the Hiranya-garbha who sees it all through. Our individuality, our names and forms, our inner organ of Mind, with all its ramifications, its accessories in the form of sense organs,  -- all these are created by this Hiranya-garbha, who gives the Light to all of them. He is therefore the SavitA, the Sun.”

Sathya

The next important word is “Sathya”. What is this “Sathya” and what has truth to do with Brahman?  Let us examine this.

1. The word sat, in Sanskrit, means “that which exists, that which is.”

   Satyam means truthfulness. This is one of the most important disciplines which is the stepping-stone to reach Brahman or God which is none other than Satyam. Only by speaking the truth we can reach the absolute Satyam. Truth in the empirical plane will help win truth in the absolute plane. Empirical truth is a verbal discipline and absolute truth is God. Therefore every Asatyam is taking me away from God. “Asato Mā SatgaMāyā” – Oh Lord. Please take me away from Asat.

In Western thought commonly, truth is viewed as the correspondence of language or thought to an independent physical or objective reality.  What is the view about reality in Hindu philosophy? In Hinduism there are several different levels of Reality recognized and all are “True”, to some extent. They are all called satya, each with a modifying adjective. The basic axiom is “Every experience involves an interpretation; perceptions are never naked”.

• The highest Reality or Satyasa satya (truth of truth) is considered to be the only unchanging, permanent reality, Sat, or God itself. This is Paramartika Satya or the highest reality.

• Pratibasika satya is reflection of the emitted light. This stage is like dream when the experienced objective existence is non-di#erent from the experiencing subject but the subject is unaware of the oneness of objects, the dream reality.

• Vyavaharika satya is transactional reality. This is what most of us in the West consider to be real. To make our actions possible, the complete distinction between the objects and subject need to be drawn. Here the senses are active and we take their input to be true and act accordingly. This is the reality of science where things can be experienced and measured by the senses, and which is ruled by the laws of time space and causation. It is often hard for a scientist to make the leap from a reality which can be measured, to one which can cannot.

The Second Line

तत्त्वं पूषन्नपावृणु सत्यधर्माय दृष्टये

tattvaṃ pūṣannapāvṛṇu satyadharmāya dṛṣṭaye

This line literally means “That you, O Pushan, unveil for real- dharma, for seeing”. சத்திய நிஷ்டை உடைய யான் காண, பரிதியே விலக்கிடு அந்த மறைப்பினை

The sun, which nourishes the world, is a source of light and energy for the entire solar system and in Vedic philosophy, it represents Brahman. This appeal to the Sun is because the seeds of our SamskAras are with him and we need to see Him as He really is. He is the One who can make us transcend our individuality and make us see the Oneness  and realise that ‘What I see is myself, I am this Purushha, I am Brahman – ahaM brahma asmi.

தமிழில் விளக்கம்

மெய்யதனின் வாய் மறைக்கும் பொன்நிறை கலமதனை

உய்ஊட்டாம் பகலவனே விலக்கிடுவாய் யான் மெய் காண!

‘நீக்கமற நிறை அப்பரமனை யான் காண வேண்டும். ஆனால்,, பொய்யெனும் காயமாம் விந்துசூல் நிறைமிடா, மெய்யெனும் ஆன்மாவின் முகம் மறைத்துள்ளது. ஆதலினால், அத்திரைதனை கூறாக்கு ஆற்பதமாய் ஆதவனே’ !

சற்றே சிந்திக்கத் தெரிந்த யாருக்கும் புலனாகின்ற உண்மை ஒன்று உண்டு; நாம் அறியாமையில் இருக்கிறோம் என்பதுதான் அது. விஞ்ஞானம், கலை என்று பல விஷயங்களை நாம் அறிந்திருக்கலாம். ஆனால் இவை சில தகவல்களே தவிர உண்மையறிவு ஆகாது. நம்மைப்பற்றிய அறிவே உண்மையறிவு. தகவல்களை உண்மைகள் என நாம் கருதுவதே அறியாமை.

நாம் யார், எங்கிருந்து வந்தோம், எங்கே போய்க் கொண்டிருக்கிறோம், எங்கே போக வேண்டும் என்ற எதுவும் தெரியாத நிலையில் நாம் வாழ்ந்துகொண்டிருக்கிறோம்.  அவ்வளவு ஏன், அடுத்த கணம் என்ன நடக்கப்போகிறது என்பதுகூட நமக்குத் தெரியாது.  அதனால்தான் உபநிஷத ரிஷி,  இறைவா!  அறியாமை இருளிலிருந்து என்னை அறிவின் ஒளிக்கு அழைத்துச் செல்வாய் என்று பிராத்தனை செய்கிறார்.

அத்தகைய பிராத்தனைகளின் பலனாக, ஐபம் தவம் போன்ற ஆன்மீக சாதனைகளின் பலனாக இறைவனின் அருட்கிரணம் நம்மில் பட்டு நமது உணர்வின் ஒளியின் காட்சி, ஒளியைத் தூண்டுகிறது.  நமக்கு ஒளியின் காட்சி, ஒளிமயமான இறைவனின் காட்சி கிடைக்கிறது; அறியாமை இருள் விலகுகிறது; எல்லாம் நமக்குப் புரிகிறது.அந்த ஒளியின் மென்மையையும் வசீகரத்தையும்உணர்த்தவே பொன்மயமான திரை என்று இந்த மந்திரம் குறிப்பிடுகிறது. அந்தமென்மையிலும் வசீகரத்திலும் அவர்கள் தங்களையே இழந்து நிற்கிறார்கள்.

ஆனால் ஒளியின் காட்சியுடன் நமது பயணம் நின்று விடவில்லை. அறுதி உண்மை என்பது அனைத்தையும் கடந்தது;  இருள் - ஒளி,  துன்பம் - இன்பம், தீமை - நன்மை போன்ற அனைத்து இருமைகளுக்கும் அப்பாற்பட்டது அந்த இடத்தை அடையும்போதுதான் நமது பயணம் லட்சியத்தை அடைகிறது.  எனவே, ஒளிமயமான காட்சியைப் பெற்ற முனிவர் தன்னை ஒளிக்கும் அப்பால் அழைத்துச் செல்வதற்குப் பிராத்திக்கிறார்.

ஒளிக்கு அப்பால் இருப்பது என்ன? ஒளிக்கு அப்பால் தமமையே காண்பதாக உபநிஷத முனிவர் கூறுகிறார்.  அறுதிநிலை அனுபூதி ( அனு" என்பது அனுபவம். "பூதி" என்பது புத்தி அனுபவ அறிவின் பூரிப்பே அனுபூதி). இதனைப் படிப்படியாக இந்த உபநிஷதத்தில் நாம் காண்கிறோம்.

உயர்நிலை பிராத்தனையைச் செய்வதற்கான தகுதியையும் இந்த வாரத்தையில் நாம் காண்கிறோம்.  சத்திய நிஷ்டை உடைய நான் என்று தனது தகுதியை இங்கே அந்த ரிஷி குறிப்பிடுகிறார். உண்மையில், உண்மைப்பொருளாகிய இறைவனில் நிலை நிற்கின்ற, இறைவனைச் சரணடைந்த வாழ்க்கை இங்கே குறிப்பிடப்படுகிறது. உலகப்பொருட்கள் எதையும் கருதாமல் , நிலையான ஒரே சத்தியமான கடவுள் ஒருவரையே நம்பி வாழ்கின்ற, அவரை ஒளிமயமாக ஏற்கனவே கண்ட ஒருவர் செய்கின்ற பிராத்தனை இது.

இக்கருத்தினை திருமூலர், திருமந்திரத்தின் ஏழாம் தந்திரத்தில் #1819. இருள் நீங்க உயிர் சிவம் ஆம் என எடுத்துரைக்கிறார்

ஒளியும் இருளும் ஒருகாலும் தீர
ஒளியு ளோர்க்கு அன்றே ஒழியாது ஒளியும்
ஒளி இருள் கண்டகண் போலவேறாய் உள்
ஒளி இருள் நீங்க, உயிர் சிவம் ஆமே.

ஒளியும் இருளும் ஒருக்காலும் தீரா. ஒளியைக் கண்ட கண்களுக்கு அதன் பின்னர் இருள் என்பது இல்லை. உயிர் வெளி உலகில் காண்பது அறியாமையின் இருள். உயிர் தனக்குள்ளே உள்ளே காண்பது இறையாகிய ஒளி. சீவன் இருள் நீங்கி உள்ளே உள்ள ஒளியைக் கண்டு கொண்டு விட்டால் அப்போது சீவன் சிவமாகி விடும்.